yine merhabalar:).....
gün gün düzenlemeye çalışıyorum blogumu daha kimseye benimde bir blogum var demedim
biraz güzelleştireyim de sonra duyururum nasıl olsa .
mutlu anneyim dedim ama oğlumdan hiç bahsetmedim sanırım
yüreğimde büyüttüğüm pamuklara sarıp yürüttüğüm kuşum koca adam oluyor yavaş yavaş
ocak 16 da 2 yaşına giriyor yada 3den gün alıyor bir türlü beceremedim şu yaş hesaplamasını:9
ama bana şu kısacık zamanda hayat dolu günler yaşattı aşk böcümmmm:)
2010da 1,650 gr olarak elime verdiler yavrumu hiç hatırlamak istemediğim 10 günlük küvöz serüveninden sonra
minicikti göz kapağı bile yoktu ama ben yenidoğan bebeklerin böyle küçük olduğunu görmedim dedim anneme
oda malzemeden çalmışsınız becerememişsin sen dedi bana gülerek ama içten içten ağlayarak..
çoğu yüzüme demesede bu kız bunu öldürür bakamaz diye düşündü biliyorum 3 ay sonra gördüklerinde aa bu o çocukmu denildi hep
evet bu o çocuk pamuklara sardım kuzumu sütüm olmadı mamalarla büyüttüm belki ama evet büyüttüm
şuan yaşıtlarından hiçbir geriliği yok gelişimi süper maşşallah:)
ben hiç öyle tarih tuttmadım şu zaman baba-anne dedi şu zaman yürüdü diye
hepsi yüreğimde bir çeltikle belirli zaten ben hepsinin zamanını biliyorum gerisi önemli ki.
hem erkek çocukları okadar duygusal olmuyorlar yahu annem sen niye tuttun bu günlükleri diyedebilir diye düşündüm hep.
ama anlattığım masallar aklında kalır değilmi tecrübeli anneler. Ben bebeğime hep ona hissettiklerimi, yaşadıklarımızı kurgulayıp anlattım hamileliğimden bu yana
onun minicik beyninde tuttum günlüğümü belki de.
ama minik bir kavanoz yapmaya karar verdim
doğum güümde öyle bir baktıkı gözlerime "annem iyiki doğdun iyiki benim annem oldun" der gibi.
böyle duygusallaştığım anılarımı yazmak ilerde ona vermek istedim
şimdilik araştırma içindeyim nasıl bir kavanoz yapmalıyım diye:
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
YORUMLARINIZ İÇİN TEŞEKKÜRLER